Άρθρο στην «Αυγή»: Οι κόκκινες γραμμές Σαμαρά έγιναν πράσινο φως για τη συνέχιση της λιτότητας και της τροϊκανής επιτήρησης

Το άρθρο του αντιπρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ.Παπαδημούλη στην «Αυγή»:

Τους τελευταίους μήνες ο ελληνικός λαός «βομβαρδίζεται» σχεδόν καθημερινά με διαβεβαιώσεις ότι η κρίση στην οικονομία μας ξεπεράστηκε, τα μνημόνια τελειώνουν σε λίγο καιρό και αρχίζει, επιτέλους, μια περίοδος ανάκαμψης και ανάπτυξης, χωρίς τις παρεμβάσεις των δανειστών στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής. Σήμερα, όμως, όλοι γνωρίζουν ότι η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί, η λιτότητα έχει γίνει ο κανόνας και ότι δεν «επιστρέφουμε στην κανονικότητα», ενώ οι δανειστές θα συνεχίζουν να καθορίζουν τις οικονομικές μας πολιτικές, με μόνο στόχο την είσπραξη των δικών τους δανείων, και όχι την έξοδο της Ελλάδας από την ύφεση. Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι, με την ίδια κυβέρνηση, η οικονομική και κοινωνική καταστροφή θα πολλαπλασιάζεται, τα αδιέξοδα θα πληθαίνουν και η βιώσιμη ανάπτυξη για την ελληνική κοινωνία θα απομακρύνεται.

Η προηγούμενη εβδομάδα, με τη συνεδρίαση του Eurogroup και τις απανωτές δηλώσεις Eυρωπαίων αξιωματούχων, δεν άφησε κανένα περιθώριο στο κυβερνητικό επιτελείο να «φτιασιδώσει» την επικοινωνιακή του στρατηγική περί «επιστροφής στην κανονικότητα». Οι δεσμεύσεις των Eυρωπαίων εταίρων, που τόσο ξεκάθαρα αποτυπώνονταν στην Απόφαση του Eurogroup του 2012 και έκαναν λόγο για διευθέτηση του προβλήματος του ελληνικού χρέους, πήγαν περίπατο. Από την άλλη, ο μύθος περί τέλους της Μνημονιακής εποχής καταρρέει υπό το βάρος, τόσο των δηλώσεων Σόιμπλε και Ντάιζενμπλουμ για συνέχιση του τρέχοντος (!) προγράμματος, όσο και της ανακοίνωσης του τελευταίου Eurogroup, που προαναγγέλει τη χρήση της Ενισχυμένης Πιστωτικής Γραμμής (ECCL) του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).

Tι σημαίνει, όμως, πραγματικά, η Ενισχυμένη Πιστωτική Γραμμή του ESM; Σύμφωνα με τη Συνθήκη για την Ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ο ESM αποτελεί έναν Χρηματοδοτικό Οργανισμό των κρατών-μελών της Ευρωζώνης που δύναται να παράσχει χρηματοδοτική στήριξη «κάτω από αυστηρούς όρους», οι οποίοι «μπορούν να καλύπτουν το φάσμα από ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής έως τη συνεχή τήρηση προκαθορισμένων όρων επιλεξιμότητας» (άρθρο 12).

Η ενεργοποίηση του ESM (άρθρο 13) προβλέπει την αποστολή από το ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος, «αίτησης» προς τον Πρόεδρο του Eurogroup, ο οποίος, με την παραλαβή της, αναθέτει στην Κομισιόν και την ΕΚΤ να εκτιμήσουν α) την ύπαρξη κινδύνου για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ευρωζώνης και των κρατών-μελών της, β) τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και γ) το χρηματοδοτικό κενό.

Μετά την ολοκλήρωση των παραπάνω, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης (που αποτελούν και το Συμβούλιο των Διοικητών του ESM) αποφασίζουν, με ομοφωνία, την παροχή στήριξης και αναθέτουν στην Κομισιόν, την ΕΚΤ και, «εφόσον είναι εφικτό», στο ΔΝΤ, «να διαπραγματευτούν με το ενδιαφερόμενο μέλος του ESM Μνημόνιο Κατανόησης (Memorandum of Understanding), όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής» (άρθρο 13.3). Παράλληλα ο Διευθύνων Σύμβουλος του ESM, ο γνωστός σε όλους μας κ. Ρέγκλινγκ, «καταρτίζει πρόταση συμφωνίας για διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής», δηλαδή, μια Δανειακή Σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και ESM.

Τέλος, την εποπτεία της υλοποίησης των όρων του Μνημονίου αναλαμβάνει μια … Τρόικα, όπως ρητά προβλέπεται στο άρθρο 13.7 της Συνθήκης του ESM: «Η Κομισιόν, σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ, επιφορτίζεται με την παρακολούθηση της συμμόρφωσης προς τους όρους που συνοδεύουν τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής».

Όσον αφορά τώρα το χρηματοδοτικό εργαλείο της Ενισχυμένης Πιστωτικής Γραμμής (Enhanced Conditions Credit Line – ECCL), αυτό ενεργοποιείται για εκείνα τα κράτη- μέλη της Ευρωζώνης που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην απόκτηση χρηματοδότησης από τις αγορές, λόγω των παρακάτω προβλημάτων: i) μη βιώσιμo δημόσιο χρέος, ii) παραβίαση των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας, iii) αδυναμία πρόσβασης στις διεθνείς αγορές, iv) προβλήματα φερεγγυότητας του τραπεζικού συστήματος. Οι όροι που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο που υπογράφει το κράτος- μέλος, οφείλουν να περιλαμβάνουν μέτρα που διορθώνουν τα παραπάνω προβλήματα, σε περίοδο από ένα έως δύο χρόνια.

Είναι εμφανές από τα παραπάνω ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» που ευαγγελίζεται η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν είναι τίποτα άλλο από μια «παραμονή στην κανονικότητα» των πολιτικών λιτότητας και ύφεσης, της εποπτείας των δανειστών και της επικυριαρχίας των διεθνών αγορών. Ο μόνος τρόπος για να «φύγουμε από τα Μνημόνια» και από τις πολιτικές που τα συνοδεύουν, είναι η ήττα της κυβέρνησης, είναι οι εθνικές εκλογές για να αποτυπωθεί η θέληση του ελληνικού λαού για πολιτική αλλαγή, είναι μια νέα πορεία για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.