Στο ΑΠΕ: Δεν είναι μόνο η υποκρισία, είναι το θεσμικό πλαίσιο για τους φορολογικούς «παράδεισους» που πρέπει να αλλάξει

Συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και το δημοσιογράφο Μιχ.Ψύλο παραχώρησε σήμερα ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ.Παπαδημούλης:

 

Eίστε αντιπρόεδρος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η ομάδα σας, η Αριστερά, πρόκειται να καταθέσει πρόταση μομφής κατά του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, του προέδρου της Κομισιόν, αλλά και πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε. Καταρχήν, ελπίζετε ότι θα συγκεντρώσετε τις απαιτούμενες ψήφους για να καταθέσετε την πρόταση μομφής;

Η Eυρωομάδα της Αριστεράς έχει 52 μέλη και για να κατατεθεί πρόταση μομφής και να συζητηθεί απαιτούνται πάνω από 75 υπογραφές. Έχουμε αποκλείσει για προφανείς λόγους οποιαδήποτε σύμπραξη με ακροδεξιές φωνές, όπως της Μαρί Λεπέν, ή άλλες δυνάμεις λαϊκίστικης υπερδεξιάς, όπως του Φάρατζ. Αναζητούμε στήριξη σε αυτό το αίτημα από την ομάδα των Πρασίνων, από ευρωβουλευτές των σοσιαλιστών που έχουν κριτικάρει ή δεν ψήφισαν καν την Επιτροπή Γιούνκερ -ήταν πάνω από 30. Ο βασικός μας στόχος είναι να αναδείξουμε, εκτός από το φορο-σκάνδαλο του Λουξεμβούργου που έχει οδηγήσει σε φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ με «νόμιμο τρόπο», τις «τρύπες» που έχει η ισχύουσα ευρωπαϊκή πραγματικότητα που επιτρέπει φορολογικούς παραδείσους μέσα στην ΕΕ. Δεν είναι μόνο η σύγκρουση συμφερόντων, ο κ. Γιούνκερ έχει υποσχεθεί περιορισμό της φοροαπάτης και της φοροδιαφυγής και ως πρωθυπουργός έκανε τα ανάποδα. Δεν είναι μόνο η διγλωσσία και η υποκρισία, είναι ότι το θεσμικό πλαίσιο πρέπει να αλλάξει και να υπάρξει μια μίνιμουμ κοινή ευρωπαϊκή φορολογική νομοθεσία που να εμποδίζει τη δημιουργία παραδείσων μέσα στη Ευρώπη, όπου μια μεγάλη πολυεθνική δεν πληρώνει ένα ευρώ ή πληρώνει ψίχουλα την ίδια ώρα που υπερφορολογείται ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο ελεύθερος επαγγελματίας ή ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που δεν έχει τέτοιες άκρες.

Την «υπόθεση Λουξεμβούργου» την ήξεραν όλοι, απλώς το έκρυβαν κάτω από το χαλί. Αντίθετα με τη «μικρή» Κύπρο που κατηγορήθηκε για ανάλογα ζητήματα, υπήρξε μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση. Πού οφείλεται αυτό;

Στο ότι έχουμε μια ευρωπαϊκή ηγεσία που κινείται μόνιμα με τη λογική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών. Τα παραδείγματα που αναφέρατε είναι χαρακτηριστικά. Αυστηρή αντιμετώπιση για την Κύπρο, την «κρεμάσανε στο τσιγκέλι», εθελοτυφλία και στρουθοκαμηλισμός για το Λουξεμβούργο. Μέτρα οικονομικών κυρώσεων εναντίον του Πούτιν, «χάδια» στις προκλήσεις της ηγεσίας Ερντογάν σε θέματα που παραβιάζουν την κυπριακή ΑΟΖ, το διεθνές δίκαιο και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πολλοί από αυτούς που έβγαλαν στη δημοσιότητα το σκάνδαλο -και δεν εννοώ τη δημοσιογραφική έρευνα αλλά την πολιτική κριτική στον Γιούνκερ- γνώριζαν. Απλώς τώρα θέλουν να τον αποδυναμώσουν και να κερδίσει η δική τους πλευρά.

Αναφέρεστε στη Γερμανία ;

Η γερμανική κυβέρνηση και η γερμανική ηγεσία είναι ολοφάνερα μέρος αυτής της επιδίωξης. Εμείς όμως, ως Αριστερά, έχουμε διαφορετική προσέγγιση στο θέμα: καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της φορολογικής απάτης, της κραυγαλέας ανισότητας στην κατανομή των φορολογικών βαρών. Με αφορμή την υπόθεση Γιούνκερ, εγείρουμε το θέμα που έχει στόχο να κλείσει αυτές τις «τρύπες».

Ακούγεται από φίλα προσκείμενες στον κ. Γιούνκερ εφημερίδες ότι η στάση του υπέρ μιας πιο χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής ήταν αυτή που έδωσε τέτοια έκταση στην υπόθεση. Στον γερμανικό Τύπο τον χαρακτηρίζουν «χαμαιλέοντα», «διπρόσωπο» κ.ά.

Θα έχουμε τη δυνατότητα να τα συζητήσουμε όλα αυτά ενώπιος ενωπίω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και ελπίζω η συζήτηση αυτή να μην αναβληθεί. Ο κ. Γιούνκερ δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται και να αποφεύγει δημόσιες εξηγήσεις για το θέμα. Οφείλει να απολογηθεί γι” αυτό. Και αν ειλικρινά θέλει να αποκρούσει αυτού του είδους τις επιθέσεις, να μιλήσει ανοικτά γι” αυτές και να κάνει πράξη μέτρα προς μια κατεύθυνση ανάπτυξης, διαφάνειας, περιορισμού της φορολογικής απάτης. Το βέβαιο είναι ότι η Ευρωομάδα της Αριστεράς μένοντας μακριά από όλα αυτά τα παρασκηνιακά, συντροφικά μαχαιρώματα της ευρωπαϊκής Δεξιάς, θέτει με όρους αρχών και συνέπειας λόγων και έργων, τα μεγάλα προβλήματα. Εμείς θέλουμε μια Ευρώπη πολύ διαφορετική από την υπαρκτή Ευρώπη, που να φορολογηθεί δίκαια, που να καταπολεμά τη φορολογική απάτη, που να ενισχύσει την ανάπτυξη στη θέση της λιτότητας, που να μειώσει την ανεργία. Αυτό απαιτεί μεταξύ άλλων και μια κοινή ευρωπαϊκή νομοθεσία για την καταπολέμηση των φορολογικών παραδείσων μέσα στην Ευρώπη και για τον περιορισμό του ρόλου των φορολογικών παραδείσων και σε παγκόσμιο επίπεδο, επιλογή που έχουν αρνηθεί συστηματικά αυτοί που τώρα τσακώνονται μεταξύ τους. Δηλαδή και η ευρωπαϊκή Δεξιά και οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες και οι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι και η πλευρά Γιούνκερ – Ντράγκι και η πλευρά Μέρκελ- Σόιμπλε.

Με την εμπειρία που έχετε αποκτήσει πλέον στο Ευρωκοινοβούλιο και την παλαιότερη τεράστια πείρα σας στον χώρο, θα βλέπατε ότι υπάρχει ενδεχόμενο τελικά η πρόταση μομφής να εγκριθεί, και να βρεθούν οι 75 απαιτούμενες υπογραφές;

Δεν είναι εύκολο. Εμείς καταθέτουμε την πολιτική μας πρωτοβουλία, κάνουμε την προσπάθεια, έχουμε καθαρά τα μέτωπά μας, όχι μόνο στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη Μέρκελ-Σόιμπλε, αλλά και στη δίγλωσση υποκρισία Γιούνκερ, αλλά και στην αντιευρωπαϊκή άκρα Δεξιά και θα επιδιώξουμε το καλύτερο δυνατό. Δεν ξεκινάμε με μια χαζοχαρούμενη αισιοδοξία, αλλά μόνον αυτός που προσπαθεί στο τέλος πετυχαίνει κάτι. Στο μεγάλο σκάνδαλο του Λουξεμβούργου εμπλέκονται και ελληνικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, και ανήκαν σε μεγαλοεπιχειρηματίες που σήμερα συνεχίζουν να παίζουν ρόλο στα πολιτικά και οικονομικά μας πράγματα.

Έχουν βγει πέντε ονόματα και περιμένουμε άλλα τέσσερα…

Αυτά τα ονόματα τα έθεσα και με ερώτησή μου προς την Κομισιόν εδώ και μέρες. Η ελληνική συμμετοχή στο φορο-σκάνδαλο Λουξεμβούργου έχει αποσιωπηθεί πλήρως. Πριν από ενάμιση χρόνο, οι ελληνικές τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες ασχολιόντουσαν επί μία εβδομάδα με τη φοροδιαφυγή της περίφημης ταβέρνας στην Ύδρα. Τα ίδια ΜΜΕ κατέφυγαν σε συνωμοσία σιωπής για τη φοροαποφυγή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από μεγάλες ελληνικές εταιρίες. Γύρω από αυτό το θέμα, πιθανόν επειδή τα λεφτά από τις διαφημίσεις αυτών των εταιριών είναι πολλά, ίσως και για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων, υπάρχει συνωμοσία σιωπής. Αυτή η ενημέρωση αλά ελληνικά, «ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στ” αλεύρι», προκαλεί ολοένα και περισσότερο.