Άρθρο στην εφ/δα «Νέα Σελίδα»: «Εντατικοποιείται ο διάλογος για τη δημιουργία ενός ‘αντινεοφιλελεύθερου μετώπου’ στην ΕΕ, με σημαντικό τον ρόλο του Αλ. Τσίπρα σε αυτή την κατεύθυνση»

Άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, για τις θεσμικές προκλήσεις και πολιτικές εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, φιλοξενεί η εφημερίδα «Νέα Σελίδα».

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης σημείωσε ότι «τα τελευταία δυόμισι χρόνια η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε, βήμα-βήμα, να σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία, να την επαναφέρει σταθερά στις ράγες, διαμορφώνοντας θετικές προοπτικές για το μέλλον και θέτοντας τις βάσεις για έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018», προσθέτοντας ότι «οι οικονομικοί δείκτες και το επενδυτικό κλίμα ενδυναμώνονται, ενώ προωθούνται σημαντικές μεταρρυθμιστικές τομές στην υγεία, τη δημόσια διοίκηση, την εκπαίδευση, το κοινωνικό κράτος».

Κοντά σε αυτό, συμπλήρωσε, «έχει διαμορφωθεί ένα θετικό ‘momentum’ για τη χώρα μας το οποίο δεν πρέπει να περάσει αναξιοποίητο», τονίζοντας ότι «είναι πολύ σημαντικό το επόμενο διάστημα να συνεχιστεί η μεγάλη προσπάθεια που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση το 2015, να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος και κυρίως να ανακτηθεί πλήρως η διεθνής εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία».

Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπογράμμισε πως «το 2018 μπορεί να αποτελέσει μια χρονιά σημαντικών αλλαγών σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς διαμορφώνονται οι συνθήκες για σημαντικές αλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν σε ενίσχυση της πολιτικής ενοποίησης, σε εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές ενάντια στις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας, στην αλλαγή βασικών στοιχείων της οικονομικής και νομισματικής ‘αρχιτεκτονικής’ της ΕΕ και στην προώθηση μιας κοινωνικής ατζέντας».

Σε αυτό το πλαίσιο, σημείωσε ο Δημήτρης Παπαδημούλης, και ενόψει των ευρωεκλογών του 2019, «η διαμόρφωση πλατιών, κοινωνικών και προοδευτικών συμμαχιών κρίνεται ιστορικά αναγκαία», φέρνοντας ως παράδειγμα «την ενίσχυση των ‘καναλιών επικοινωνίας’ μεταξύ της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της ευρωπαϊκής Αριστεράς, τις κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες από τις ευρωομάδες τις Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το διάλογο για τη δημιουργία ενός ‘αντιδεξιού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου’ από μια ομάδα πολιτικών ηγετών, με σημαντικό το ρόλο του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προς αυτή την κατεύθυνση, με στόχο την αλλαγή του σημερινού νεοφιλελεύθερου δόγματος της λιτότητας, υπέρ της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής».

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι «το ζητούμενο είναι οι πολιτικές συγκλίσεις και διεργασίες που πραγματοποιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο να αντιστοιχηθούν με ανάλογες πρωτοβουλίες και σε εθνικό επίπεδο», σημειώνοντας πως «ο νέος φορέας της κεντροαριστεράς καλείται να επιλέξει εάν θα συνεχίσει να αποτελεί ‘παρακολούθημα’ της νεοφιλελεύθερης και ακραία λαϊκιστικής δεξιάς της ΝΔ, που ενσωματώνει αντιλήψεις και πρακτικές «περιθωρίου» της άκρας δεξιάς, εκχυδαΐζει τον πολιτικό λόγο, κατασκευάζει fake news και αυτοεγκλωβίζεται σε ένα διαρκές πολιτικό αδιέξοδο, ή εάν θα αντιστοιχηθεί με την κινητικότητα που αναπτύσσεται στους ευρωπαίους σοσιαλιστές για σαφέστερη διάκριση από της νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές επιλογές».

Συμπλήρωσε, τέλος, πως «όσα σοσιαλιστικά κόμματα απομακρύνθηκαν από το νεοφιλελεύθερο άρμα επανήλθαν σταδιακά, είτε γιατί προχώρησαν σε ‘αριστερή στροφή’, όπως στη Μ. Βρετανία, είτε γιατί συνέβαλαν στη δημιουργία προοδευτικών κυβερνήσεων, όπως στην Πορτογαλία».

Ακολουθεί το άρθρο:

Το 2018 είναι έτος-ορόσημο για την Ελλάδα και την Ευρώπη

Μετά από επτά χρόνια περιπετειών για τη χώρα και μεγάλων θυσιών του Ελληνικού λαού, μέσα σε ένα ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο, ως αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να αφήσει πίσω της τα μνημόνια και την επιτροπεία, χτίζοντας ένα «καθαρό διάδρομο» εξόδου από την κρίση.

Τα τελευταία δυόμισι χρόνια η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε, βήμα-βήμα, να σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία, να την επαναφέρει σταθερά στις ράγες, διαμορφώνοντας θετικές προοπτικές για το μέλλον, και θέτοντας τις βάσεις για έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018. Οι οικονομικοί δείκτες και το επενδυτικό κλίμα ενδυναμώνονται, για πρώτη φορά από το 2006 και για τρία συνεχή τρίμηνα σημειώνονται θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, η ανεργία, που παραμένει ακόμα πολύ υψηλή, μειώνεται σταθερά, από το 27% στο 20%, ενώ παράλληλα προωθούνται σημαντικές μεταρρυθμιστικές τομές στην υγεία, τη δημόσια διοίκηση, την εκπαίδευση, το κοινωνικό κράτος.

Χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά, καλύτερος συντονισμός και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ωστόσο έχει διαμορφωθεί ένα θετικό «momentum» για τη χώρα μας το οποίο δεν πρέπει να περάσει αναξιοποίητο. Είναι πολύ σημαντικό το επόμενο διάστημα να συνεχιστεί η μεγάλη προσπάθεια που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση το 2015, να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος, και κυρίως να ανακτηθεί πλήρως η διεθνής εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, που αποτελεί και ένα από τους κρισιμότερους παράγοντες για την επάνοδο σε μια βιώσιμη ανάπτυξη, την βελτίωση των κοινωνικών δεικτών και την ανάκτηση της οικονομικής μας κυριαρχίας.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2018 μπορεί να αποτελέσει μια χρονιά σημαντικών αλλαγών σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο. Η «πύκνωση» του πολιτικού χρόνου, η πληθώρα των πολιτικών συμβάντων, των οικονομικών και γεωπολιτικών εξελίξεων, διαμορφώνουν τις συνθήκες για σημαντικές αλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν σε ενίσχυση της πολιτικής ενοποίησης και της δημοκρατικής λογοδοσίας. Οι τομές αυτές αφορούν στις προτάσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης, στις εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές που προωθούνται ενάντια στις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας, στην αλλαγή βασικών στοιχείων της οικονομικής και νομισματικής «αρχιτεκτονικής» της ΕΕ, και στην προώθηση μιας κοινωνικής ατζέντας, με επίκεντρο των ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, που θα θωρακίζει τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και θα ενισχύει την κοινωνική δικαιοσύνη και τις περιφερειακές συγκλίσεις.

Το Brexit, οι σύνθετες πολιτικές ισορροπίες στη Γερμανία μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, η άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλά κράτη-μέλη, η κορύφωση των τεράστιων φορολογικών σκανδάλων με την αποκάλυψη των Panama και των Paradise Papers, το ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος, η αποδυνάμωση του ρόλου των πολιτών και των κοινωνικών εταίρων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, αποτυπώνουν και αντανακλούν την κρίση νομιμοποίησης και ανοχής της ευρωπαϊκής κοινωνίας απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, στις διογκούμενες κοινωνικές και εισοδηματικές ανισότητες και στο έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατικής λογοδοσίας των ευρωπαϊκών θεσμών.

Eνόψει των κρίσιμων ευρωεκλογών του 2019, η διαμόρφωση πλατιών, κοινωνικών και προοδευτικών συμμαχιών κρίνεται ιστορικά αναγκαία. Οι προωθητικές αλλαγές που κυοφορούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών πυκνώνουν σταδιακά. Ενισχύονται τα «κανάλια επικοινωνίας» μεταξύ της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Προωθούνται κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες από τις ευρωομάδες τις Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εντατικοποιείται ο διάλογος για τη δημιουργία ενός «αντιδεξιού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου» από μια ομάδα πολιτικών ηγετών, με σημαντικό το ρόλο του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προς αυτή την κατεύθυνση, με στόχο την αλλαγή του σημερινού νεοφιλελεύθερου δόγματος της λιτότητας, υπέρ της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.

Το ζητούμενο είναι οι πολιτικές συγκλίσεις και διεργασίες που πραγματοποιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο να αντιστοιχηθούν με ανάλογες πρωτοβουλίες και σε εθνικό επίπεδο, φυσικά και στη χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον βασικό «πυλώνα» του αριστερού και προοδευτικού χώρου, συμμετέχοντας και συμβάλλοντας ενεργά στις διεργασίες που πραγματοποιούνται στον ευρωπαϊκό προοδευτικό χώρο, αναπτύσσοντας διαύλους επικοινωνίας μένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων. Οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας και ως χώρα και ως ΕΕ είναι πολύ μεγάλες, και για αυτόν ακριβώς το λόγο απαιτείται σωστή «ανάγνωση» των νέων ισορροπιών που μπορεί να διαμορφωθούν.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο νέος φορέας της Κεντροαριστεράς καλείται να επιλέξει μεταξύ δύο διακριτών προγραμματικών και πολιτικών επιλογών: είτε θα συνεχίσει να αποτελεί «παρακολούθημα» της νεοφιλελεύθερης και ακραία λαϊκιστικής δεξιάς της ΝΔ, που ενσωματώνει αντιλήψεις και πρακτικές «περιθωρίου» της άκρας δεξιάς, εκχυδαΐζει τον πολιτικό λόγο, κατασκευάζει fake news και αυτοεγκλωβίζεται σε ένα διαρκές πολιτικό αδιέξοδο, είτε θα αντιστοιχηθεί με την κινητικότητα που αναπτύσσεται στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές για σαφέστερη διάκριση από της νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές επιλογές

Η πολιτική αυτή επιλογή πρέπει να είναι ξεκάθαρη και πρέπει να αναγνωρίζει το διακύβευμα της εποχής. Η πορεία εξόδου της χώρας από τα μνημόνια θα καθιστά ακόμη πιο έντονη την διάκριση μεταξύ «προόδου» και «συντήρησης» και θα απογυμνώνει με μεγαλύτερη ένταση το φθηνό αντιπολιτευτικό λαϊκισμό.

Η απογοήτευση των ευρωπαϊκών κοινωνιών απέναντι στα σοσιαλιστικά κόμματα λόγω του εναγκαλισμού τους με τις πολιτικές λιτότητας έχει πολλάκις επαληθευτεί στην κάλπη τα τελευταία χρόνια. Όσα σοσιαλιστικά κόμματα απομακρύνθηκαν από το νεοφιλελεύθερο άρμα επανήλθαν σταδιακά, είτε γιατί προχώρησαν σε «αριστερή στροφή», όπως στη Μ. Βρετανία, είτε γιατί συνέβαλαν στη δημιουργία προοδευτικών κυβερνήσεων, όπως στην Πορτογαλία.

Ιδού η Ρόδος λοιπόν, ιδού και το πήδημα.