Στην εφ/δα ‘Publico’: «Η πρόσληψη του Μπαρόζο από την Γκόλντμαν Σακς προκαλεί και εξοργίζει – Πολιτική και οικονομικά συμφέροντα είναι έννοιες ασύμβατες»

 

«Η σιωπή της Κομισιόν ενισχύει τον ευρωσκεπτικισμό».

 

Άρθρο στην μεγάλης κυκλοφορίας ισπανική εφημερίδα ‘Publico’.

H ημερήσια, μεγάλης κυκλοφορίας ισπανική εφημερίδα, «Publico», δημοσιεύει άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, με αφορμή τον διορισμό του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στην διεθνή τράπεζα επενδύσεων τραπεζικών τίτλων Goldman Sachs. 

Ο Έλληνας ευρωβουλευτής, υπογραμμίζοντας το ηθικό και πολιτικό ασυμβίβαστο, που πρέπει να δεσμεύει για χρόνια όσους πολιτικούς ηγέτες ολοκληρώνουν τη θητεία τους σε κάποιον από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, καταγράφει το έλλειμμα αξιοπιστίας που συνοδεύει την τοποθέτηση του Ζ. Μ. Μπαρόζο σε θέση συμβούλου της Goldman Sachs καθώς και τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί αυτό να έχει στη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών, καλώντας την Κομισιόν, «να αντιδράσει σε αυτόν τον προκλητικό διορισμό».

 

 

Link δημοσίευσης: http://bit.ly/29YeWft
Ακολουθεί το άρθρο μεταφρασμένο στα ελληνικά:

 

 

 

 

 

 

 

«Η Κομισιόν να αντιδράσει άμεσα για τον διορισμό Μπαρόζο στην Goldman Sachs»

Του Δημήτρη Παπαδημούλη*

Ο διορισμός του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ως ακριβοπληρωμένου υπαλλήλου της Γκόλμαν Σακς, είναι μια επιλογή άκρως προκλητική. Υπογραμμίζει με έναν κραυγαλέα κυνικό τρόπο τις αιμομικτικές σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με τις τράπεζες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Ο Μπαρόζο υπηρέτησε, για δυο χρόνια ως πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και για δέκα ώς πρόεδρος της Κομισιόν, εφαρμόζοντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επηρέασαν αρνητικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Πιάστηκε στον ύπνο το 2008 αναφορικά με την οικονομική κρίση που συμπαράσυρε την Ευρώπη και οδήγησε στην υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας.
Επέμεινε στην ομοιοπαθητική του νεοφιλελευθερισμού μέχρι τέλους, ακόμη και όταν οι ΗΠΑ με την διοίκηση Ομπάμα κατάφεραν να ανακάμψουν με έναν ήπιο κεϋνσιανισμό.

Η πρόσληψη του Μπαρόζο από την Γκόλντμαν Σακς δεν εκπλήσσει, αλλά εξοργίζει. Γιατί προσκρούει σε ένα μεγάλο ηθικό και πολιτικό ασυμβίβαστο, που πρέπει να δεσμεύει για χρόνια όσους πολιτικούς ηγέτες «αποστρατεύονται»: Είναι αδιανόητο να γίνονται ευθύς αμέσως ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι εταιριών, τις οποίες υποτίθεται ότι έλεγχαν στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος.
Ο ρόλος των ευρωπαϊκών θεσμών είναι, μεταξύ άλλων, η προώθηση της συνεργασίας ιδιωτικού και δημοσίου τομέα και η ενδυνάμωση της συμμετοχής των πολιτών. Εντούτοις, με αφορμή την υπόθεση Μπαρόζο, έχουμε δει μια σειρά πρώην υψηλόβαθμων Ευρωπαίων αξιωματούχων να προσλαμβάνονται από επενδυτικές τράπεζες, οι οποίες εμπλέκονται με τον έναν ή άλλο τρόπο στην οικονομική κρίση του 2008 και το πώς αυτή ξεκίνησε. Οι τράπεζες αυτές εμπλέκονται και σε υποθέσεις σκανδάλων και χρηματισμού στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία.

Η ΕΕ έχει να αντιμετωπίσει ζητήματα αξιοπιστίας, ειδικά μετά την αποτυχημένη πολιτική της Ευρωζώνης να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση του 2008, να διαλευκάνει σκάνδαλα όπως τα Lux Leaks και τα Panama Papers, σκάνδαλα τα οποία ενίσχυσαν την κριτική στάση των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στο μέλλον της ΕΕ.
Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνει και η υποστήριξη ακροδεξιών κομμάτων ενδυναμώνεται, με τους πολίτες να καταφεύγουν σε ακραίες πολιτικές επιλογές λόγω θυμού και απογοήτευσης.

Η Κομισιόν οφείλει να αντιδράσει. Η σιωπή σε αυτή την περίπτωση δεν είναι χρυσός, αλλά συνενοχή. Πλήττει καίρια την αξιοπιστία των θεσμών και της πολιτικής, την ίδια την Δημοκρατία, και προσθέτει ένα επιπλέον βάρος στην συνεχή προσπάθειά μας για να αλλάξουμε την Ευρώπη και να επαναφέρουμε στο επίκεντρο πολιτικές που θα αποκαθιστούν την κοινωνική δικαιοσύνη.

 

*Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.