«Έχουμε μια κοινωνική απαίτηση και μια επείγουσα ανάγκη: Nα υπάρξει εναλλακτική, για να μην έχουμε δεξιά κυβέρνηση μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Όλα τα κομματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης οφείλουν να ξεκαθαρίσουν αν τους ενδιαφέρει η συνδιαμόρφωση ενός προοδευτικού μετώπου με βάση κοινό πρόγραμμα και κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό. Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάποιους τους ενδιαφέρει μόνο η αρχηγική καρέκλα»

Συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra Channel και στην εκπομπή “Kontra 24”, έδωσε ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτής της Αριστεράς (The Left) Δημ. Παπαδημούλης.

Απαντώντας στον οικοδεσπότη δημοσιογράφο Μάριο Αραβαντινό και στον Αρχισυντάκτη της εφ/δας Αυγή Αντώνη Ραυτόπουλο που συμμετείχε στο πάνελ, ο Δημ. Παπαδημούλης αναφέρθηκε στην τελευταία του θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο, η οποία ολοκληρώνεται αυτόν τον μήνα, και στην άμεση ανάγκη συσπείρωσης και συγκρότησης ενός προοδευτικού μετώπου, απέναντι στην ακροδεξιά πανευρωπαϊκά και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ελλάδα.

Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη:

[ Μάριος Αραβαντινός ] Καλωσορίζω τον κύριο Δημήτρη Παπαδημούλη, Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας εδώ. Έχετε, κύριε Παπαδημούλη, ανακοινώσει ότι με τη λήξη της θητείας σας αποχωρείτε πια οριστικά από την πολιτική κι ότι θα παραμείνετε ένας ενεργός πολίτης.

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ] Καλησπέρα σας. Είναι μια απόφαση που έχω πάρει εδώ και επτά χρόνια και νομίζω ότι είναι μια σωστή απ,όφαση γιατί δεν αρκεί να λέμε “τόπο στα νιάτα”, pρέπει και να το στηρίζουμε έμπρακτα.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Τώρα δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω: Θα ήταν σωστή απόφαση ακόμα και αν δεν ήταν σε αυτή την κατάσταση – δεν θα πω μόνο το κόμμα το οποίο υπηρετείτε από τη γέννησή του, αλλά συνολικά ο χώρος;

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ] Ναι, κύριε Αραβανντινέ. Ναι, γιατί το 2017 που αποφάσισα κάτι τέτοιο, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση και με ποσοστά πάνω από 30%. Τότε το αποφάσισα. Είναι βέβαια πικρά η σημερινή κατάσταση, όχι μόνο στο χώρο της Αριστεράς, θα έλεγα στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Γιατί την κοινωνική απαίτηση “κάντε κάτι σοβαρό, αξιόπιστο, με κυβερνητικό πρόγραμμα που να πείθει ότι μπορείτε να κυβερνήσετε καλύτερα για να τελειώνουμε με την κυβέρνηση της δεξιάς” που έφαγε ήδη ένα γερό χτύπημα στις ευρωεκλογές, δεν βλέπω να την έχουνε πάρει στα σοβαρά ούτε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Και η Νέα Αριστερά, εξαιτίας της βαριάς πολιτικής της ήττας στις ευρωεκλογές, δεν έχει το μέγεθος να παίξει το ρόλο του καταλύτη προς αυτή την κατεύθυνση.
Επομένως, θα σας έλεγα ότι “κρεμάω τα πολιτικά μου παπούτσια” σε δέκα ημέρες και νιώθω ότι κάνω το σωστό, αλλά ως ενεργός πολίτης θέτω ως πρώτη προτεραιότητα -που άλλοι πρέπει να την τρέξουν, εγώ μπορώ να επικουρήσω πια μακριά από αξιώματα- το να υπάρξει μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, που μπορεί να μην είναι και τρία χρόνια, μπορεί οι εκλογές να έρθουν και νωρίτερα, κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα, κοινός υποψήφιος πρωθυπουργός και ευρύ προοδευτικό μέτωπο. Αυτό δεν σημαίνει κατ ανάγκην ένα κόμμα. Μπορεί να σημαίνει κάτι σαν κι αυτό που έχουμε στη Γαλλία.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Αυτό που έχετε στο μυαλό σας θα ήταν μια σύμπραξη δηλαδή του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ με το σημερινό ΠΑΣΟΚ;

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ] Κοιτάξτε, νομίζω ότι χρειάζεται το ευρύτερο δυνατό προοδευτικό μέτωπο χωρίς αποκλεισμούς. Και θεωρώ ότι είναι εντελώς λάθος και υπονομευτικός ο τρόπος που ορισμένοι προσπαθούν να το ξεκινήσουν.
Δηλαδή χρειάζεται προοδευτικό μέτωπο, αλλά ξεκινάμε από το ότι “εγώ θα είμαι αρχηγός”. Αυτό είπε προχθές ο κος Κασσελάκης στη συνέντευξη στον κο Σρόιτερ. Αν ξεκινάμε με καπετανιλίκια, δεν θα γίνει τίποτα. Όπως επίσης αν το μόνο θέμα είναι οι διαδικασίες, πάλι εκφυλίζεται το πράγμα, γιατί ο κόσμος σου λέει “αυτοί ψάχνουν ρόλους για τον εαυτό τους”.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Έχει άδικο δηλ. ο κος Κασσελάκης που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ηγέτιδα δύναμη σε αυτή τη συζήτηση, αφού αυτός είναι η αξιωματική αντιπολίτευση;

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ] Αυτό θα το κρίνει ο κόσμος. Αλλά το ζητούμενο είναι: Θέλεις να αντικαταστήσεις μια κυβέρνηση και ζητάς λαϊκή ψήφο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ετοιμάσεις ένα πρόγραμμα που να λέει πώς θα κυβερνήσεις, τι θα κάνεις, ποιες είναι οι προτεραιότητες, από πού θα βρεις τα λεφτά, με ποιους θα εφαρμόσεις αυτή την πολιτική.
Σε άλλη κλίμακα, δεν πηγαίναμε τότε για κυβέρνηση, μετά από 20 χρόνια εμφυλίου ανάμεσα στο κόμμα του Φλωράκη και στο κόμμα του Κύρκου, ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ξέρετε πώς δημιουργήθηκε; Δεν ξεκινήσανε ποιος θα είναι αρχηγός! Είπαν: “ορίζουμε μια επιτροπή να διερευνήσει τη δυνατότητα ενός κοινού προγράμματος”. Και είχα την τιμή, στα 33 μου χρόνια, να είμαι μαζί με τον αείμνηστο Γιάνναρο από την πλευρά της Eλληνικής Αριστεράς, από την πλευρά του ΚΚΕ της εποχής Φλωράκη ήταν ο Μίμης Ανδρουλάκης και ο Γιάννης Δραγασάκης,  κάτσαμε, δουλέψαμε, ετοιμάσαμε ένα κοινό πρόγραμμα κι αυτό ήταν η βάση.
Επομένως, θα έλεγα τώρα, ότι αφού ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στη Νέα Αριστερά και χωρίς κανένα εκ των προτέρων αποκλεισμό και άλλων δυνάμεων στον χώρο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, το ζητούμενο είναι να διερευνήσουν μέσα από μια επιτροπή, αν το θέλουν πραγματικά, γιατί έχω την εντύπωση ότι κάποιοι δεν το θέλουν και κλωτσάνε το τενεκεδάκι παρακάτω γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους αρχηγική καρέκλα,. αν το θέλουν, λοιπόν, να οριστεί μια επιτροπή αντιπροσωπευτική που να διερευνήσει τη δυνατότητα των συγκλίσεων.
Γιατί στο πρόγραμμα θα μπουν τα θέματα της ουσίας και αν καταλήξουν, θα έχουν και μια κοινή πρόταση για το ποιος θα είναι ο υποψήφιος πρωθυπουργός στην περίπτωση της νίκης.
Η γνώμη μου είναι ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε μεγάλες πολιτικές ανακατατάξεις. Το γυαλί στη Νέα Δημοκρατία έχει ραγίσει και βλέπετε ότι το 28% φέρνει και ένταση της εσωκομματικής αμφισβήτησης, Σαμαράς, Καραμανλής κτλ.
Και στον χώρο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης εγώ πιστεύω θα υπάρχουν πολλές ανακατατάξεις. Το καλύτερο θα ήταν να γινόντουσαν με συλλογικότητα, επιχειρήματα και τα λοιπά, αλλά μπορεί να υπάρξει και πολύ αίμα. Μπορεί να υπάρξουν και μεγάλες εσωκομματικές συγκρούσεις.

[ Αντώνης Ραυτόπουλος ] Υπάρχει όμως κοινός τόπος ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Αριστερά, για παράδειγμα; Ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΜέΡΑ25; Γιατί μιλάμε για κόμματα, την Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25, που ουσιαστικά προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά η Νέα Αριστερά που είναι η πιο πρόσφατη χρονικά διάσπαση. Θυμόμαστε και βαριές κουβέντες μεταξύ των στελεχών…

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ] Κοιτάξτε, εδώ έχουμε μια κοινωνική απαίτηση και μια επείγουσα ανάγκη να υπάρξει εναλλακτική. Να μην έχουμε δεξιά κυβέρνηση μέχρι να σβήσει ο ήλιος γιατί κάνει όργια: Και στην ένταση των ανισοτήτων και στην κατρακύλα της θέσης της Ελλάδας και των Ελλήνων και των Ελληνίδων μέσα στην Ευρώπη και σε θέματα πελατειακού κράτους, διαφθοράς κτλ.
Μιλήσατε για “βαριές κουβέντες”… Μεταξύ του ΚΚΕ και του ΚΚ Εσωτερικού είχαν γίνει ακόμη βαρύτερα πράγματα, αλλά η πίεση οδήγησε στη δημιουργία του Συνασπισμού. Η πίεση δημιούργησε τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ που ανέβηκε και κυβέρνησε.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Όμως, κε Παπαδημούλη, όλες αυτές τις παρατάξεις που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ -και η Νέα Αριστερά – και το ΜέΡΑ25, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς- βαρύνονται με το γεγονός ότι έχουν κυβερνήσει και κρίνονται και γι αυτό.

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Ναι, αναμφισβήτητα. Και πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία, κε Αραβαντινέ και κε Ραυτόπουλε, γιατί συγκλίνουν τα ερωτήματά σας, πρέπει να στηριχθεί σε σοβαρότητα, σε αξιοπιστία, σε πρόγραμμα και σε μια έμπρακτη αυτοκριτική. Εγώ πιστεύω, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου του Αλέξη Τσίπρα, που έγινε ένα μεγάλο κόμμα που κυβέρνησε και έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, με τις αδυναμίες, με τα λάθη, με τους συμβιβασμούς, έταξε περισσότερα από αυτά που μπορούσε να πραγματοποιήσει. Δεν είναι ότι μπορούσαμε, με όπλο το 62% του δημοψηφίσματος, να πετύχουμε περισσότερα πράγματα τότε. Τότε, έπρεπε να αποφύγουμε τον γκρεμό και το σχέδιο Σόιμπλε για Grexit, που είχε μπει στο τραπέζι ως γραπτή εισήγηση του Eurogroup και ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε σωστά. Αλλά. Χρειάζεται μια έμπρακτη αυτοκριτική για λάθη και κάποιες συγνώμες. Γιατί προσέξτε…

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση το 2019 πήρε 31,5% -από το 36% που είχε πάρει όταν ανέβηκε στην κυβέρνηση- και το υπόλοιπο πήραν Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου κτλ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, πήγε από το 31,5% στο 20% και στο 17,8%. Που σημαίνει ότι χρειάζεται μια σοβαρή αυτοκριτική και για την κυβερνητική περίοδο: Λάθη, αδυναμίες, τάξαμε περισσότερα πράγματα από αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε, δεν είχαμε διαβάσει καλά το γήπεδο των συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου δεν “έσκιζε” η αριστερά διεθνώς και είχαμε ένα έλλειμμα αλληλεγγύης. Και ακόμη χειρότερα: γιατί χάσαμε ως αντιπολίτευση πολύ παραπάνω απ ότι χάσαμε ως κυβέρνηση; Που σημαίνει ότι εκεί έγιναν λάθη…

[ Μάριος Αραβαντινός ] Καταλογίζετε στον κο Τσίπρα ευθύνη για ό,τι συνέβη και συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ;

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τη διακυβέρνηση και το πιστώνεται αυτό. Και έχει και ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την πορεία συρρίκνωσης και εκφυλισμού του ΣΥΡΙΖΑ από το ‘19 μέχρι το ‘23 και για την εκλογή του Κασσελάκη. Ο Κασσελάκης είναι σύμπτωμα και ο τρόπος που κυβερνά τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν μονοπρόσωπη ΙΚΕ, τολμώντας να φτάσει και στην ύβρη ότι “ο Τσίπρας τον υπονομεύει” δείχνει ότι το πράγμα έχει αρχίσει να σαπίζει από νωρίτερα.
Και για να μην αφήσω αναπάντητη μια ερώτηση του κυρίου Ραυτοπούλου, με πολλούς ανθρώπους στο ΣΥΡΙΖΑ, όχι με τον κύριο Κασσελάκη, πιστεύω ότι παρά τις διαφορές μας, μας ενώνουν πολλά. Απλώς περιμένω απ’ αυτούς να δείξουν περισσότερο θάρρος και πίστη στις αρχές τους και να μην καταπίνουν αμάσητες προσβολές, λοιδορίες, παραβίαση αξιών, κατάργηση δημοκρατικών διαδικασιών.

[ Αντώνης Ραυτόπουλος ] Άρα θεωρείτε ότι οι ηγεσίες αυτή τη στιγμή και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι εμπόδια γι αυτό που μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό αντίπαλο δέος στον Μητσοτάκη.

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Αυτό που νιώθω είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν θέλει τη δημιουργία του προοδευτικού μετώπου. Γι αυτό και ξεκινά τα πάντα με το “εγώ πρέπει να είμαι αρχηγός σε ο,τιδήποτε γίνει”. Δε γίνονται έτσι προοδευτικά μέτωπα.
Για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αυτό που έχω να πω -για να αποφύγω και οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί παρέμβαση στα εσωτερικά άλλου κόμματος, είναι ότι περιμένω και από τον Πρόεδρο και από τους άλλους υποψήφιους Προέδρους να μιλήσουν καθαρά γι αυτό το θέμα, γιατί μέχρι τώρα έχω δει υποψηφιότητες, αλλά πολιτικό σχέδιο και σαφείς προτάσεις επ αυτού που συζητούμε τώρα, ακόμη δεν έχω δει.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Είστε ευρωβουλευτής, 20 χρόνια και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 10 χρόνια…

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Είμαι ευρωβουλευτής 15 χρόνια και τα τελευταία 10 χρόνια Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Λοιπόν, μέτρησα μια πενταετία παραπάνω. Είστε λοιπόν 19.

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Ορισμένοι νομίζουν ότι ήμουν παραπάνω χρόνια, επειδή ήμουν πολύ δραστήριος και πολύ επιδραστικός!

[ Μάριος Αραβαντινός ] Λοιπόν, διάβαζα λοιπόν σε έναν απολογισμό τον οποίο κάνατε, ότι έχετε καταθέσει πάνω από 1.400 ερωτήσεις και κάνει πάνω από 240 ομιλίες στην Ολομέλεια… Μπορείτε να σταχυολογήσετε και να μου πείτε τα τρία πράγματα που πιστώνετε στον εαυτό σας από την περίοδο κατά την οποία υπήρξατε ευρωβουλευτής και να απαντήσετε και σε ένα δεύτερο ερώτημα, γιατί μας πιέζει ο χρόνος… Τι λάθος έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια η Ευρώπη και μεταλλάσσεται τόσο πολύ με αποτέλεσμα να έχουμε αυτή την άνοδο της ακροδεξιάς και τη δυσπιστία του κόσμου απέναντι στην Ευρώπη;

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Να ξεκινήσω από το δεύτερο γιατί το θεωρώ πιο σημαντικό από την αφεντιά μου! Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι ένα σύμπτωμα μιας κακής διακυβέρνησης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος από τη δεξιά. Όταν κυβερνάει μια δεξιά με νεοφιλελεύθερο δόγμα και μεγαλώνει τις ανισότητες και κοιτάει μόνο τα συμφέροντα των ισχυρών και δεν κάνει πράγματα για την ειρήνη, για τη συνοχή, για την επιτάχυνση της πολιτικής ενοποίησης, γι αυτό που λέμε κοινωνική Ευρώπη, εκεί, εκμεταλλευόμενη και ελλείμματα και αδυναμίες της αριστερής και προοδευτικής πλευράς, η ακροδεξιά επιτίθεται με την απλοϊκή προπαγάνδα της και κερδίζει έδαφος.

Τώρα, για το άλλο που με ρωτήσατε, εγώ καταθέτω τη δουλειά μου. Η αξιολόγηση ανήκει σε τρίτους. Μιλάνε οι αριθμοί, τα γεγονότα και θα την κρίνει και ο κόσμος. Στην πρώτη μου θητεία αξιολογήθηκα ως ένας από τους τρεις πιο δραστήριους – με βάση ποσοτικά μεγέθη, και τα τελευταία δέκα χρόνια ως ένας από τους επιδραστικότερους στο σύνολο των 705 ευρωβουλευτών από 27 κράτη μέλη. Πρώτοεκλέχτηκα Αντιπρόεδρος το 2014, τον Ιούλιο με ποσοστό 42%. και στην τελευταία μου επανεκλογή, την τέταρτη κατά συνέχεια, εκλέχτηκα με ποσοστό 75%. Που σημαίνει ότι κέρδισα την εμπιστοσύνη και την ψήφο και των πολιτικών μου αντιπάλων. Ακριβώς επειδή ήμουν αριστερός που εκπροσωπούσα, επάξια νομίζω, όχι μόνο την παράταξή μου, αλλά και την πατρίδα μου, γιατί εκεί εκπροσωπούμε και την πατρίδα μας και τα συμφέροντα της χώρας και του λαού, νομίζω ότι πρόσφερα και στη χώρα μου, γι αυτό και πολεμήθηκα πάρα πολύ από τη Δεξιά και την ακροδεξιά και το σύστημα Μητσοτάκη, γιατί τους χαλούσα το στερεότυπο. Οι ίδιοι που συνέχαιραν την κα Καϊλή λίγο πριν την πιάσουν με το Quatargate, οι ίδιοι έκαναν προσπάθειες για να με βρωμίσουν, για να με λοιδορήσουν, για να μην επανεκλεγώ στο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η “απάντηση” – και όχι μόνο των Αριστερών, των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων, των Φιλελεύθερων, των κεντρώων, αλλά και των περισσοτέρων κεντροδεξιών, ήταν το 75% με το οποίο εκλέχτηκα.
Το σύστημα Μητσοτάκη έφτασε στο σημείο, το 2019, να κατηγορεί το Βαγγέλη Μεϊμαράκη ότι αυτός “έδωσε γραμμή” να ψηφιστεί ο Παπαδημούλης ως Aντιπρόεδρος. Kατά τα άλλα ο Μητσοτάκης αρέσκεται να λέει ότι “στην Ευρώπη φοράμε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας”.
Εγώ φορούσα και τη φανέλα της παράταξής μου και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Λάθη μπορεί να έκανα – κανείς δεν είναι αλάνθαστος, αλλά έχω τη συνείδησή μου ήσυχη ότι προσπάθησα να εκπροσωπήσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την παράδοση που ξεκίνησε εκεί ο Λεωνίδας Κύρκος και συνέχισαν πρόσωπα όπως ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης και ο Αλέκος Αλαβάνος.

[ Μάριος Αραβαντινός ] Κύριε Παπαδημούλη, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία σας εδώ και για την ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάναμε. Νομίζω αν μας το επέτρεπε τηλεοπτικός χρόνος, θα μπορούσαμε να συζητάμε για πολύ περισσότερη ώρα…

[ Δημήτρης Παπαδημούλης ]  Κι εγώ σας ευχαριστώ κύριε Αραβαντινέ. Και τώρα που δεν θα έχω και αξίωμα, γιατί αποφάσισα να κάνω αυτό που έκαναν ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Χαρίλαος Φλωράκης – πολύ σημαντικότερες προσωπικότητες από την αφεντιά μου, στην εποχή τους, δεν έμειναν κολλημένοι στην καρέκλα, αλλά άνοιξαν τον δρόμο για νέα στελέχη: τον Φώτη Κουβέλη, ο Λεωνίδας Κύρκος, τη Μαρία τη Δαμανάκη, ο Φλωράκης και ο Κύρκος ως ηγέτες του Συνασπισμού της εποχής… Τώρα θα μπορώ να μιλάω πιο ελεύθερα. Και επειδή κάποια κανάλια δεν με έχουν καλέσει ποτέ – μου ζητούν συνεντεύξεις από κανάλια των ΗΠΑ και της Ευρώπης, αλλά μερικά μεγάλα κανάλια στην Ελλάδα δεν με έχουν καλέσει ποτέ τα τελευταία χρόνια, νιώθω υπερήφανος γιατί με κανέναν από τους μεγάλους καναλάρχες/ολιγάρχες δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις και ό, τι πέτυχα στη ζωή μου, όχι μόνο στην πολιτική και στο επάγγελμά μου και στις σπουδές μου, το πέτυχα χωρίς εμπλοκές και διαπλοκές.