«Κοιτάμε μπροστά. Δε θέλουμε εμφύλιο με τον ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη. Μας ενδιαφέρει η συγκρότηση μιας σοβαρής, μαχητικής, μοντέρνας, νεανικής στην ηγεσία της, Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ένα ευρύ ψηφοδέλτιο με συμμαχίες, που να πάει καλά στις Ευρωεκλογές»

Συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 και στην εκπομπή «Πρωινή Ζώνη» (Γιώργος Κακούσης, Άννα Λιβαθηνού), έδωσε ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής της Αριστεράς, Δημήτρης Παπαδημούλης.

Απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ο ευρωβουλευτής αναφέρθηκε στην επόμενη μέρα της Αριστεράς μετά την αποχώρηση μιας σειράς πρωτοκλασάτων στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις στον χώρο της αντιπολίτευσης, αλλά και στην υποτιμητική αντιμετώπιση που επιφύλαξε ο βρετανός Πρωθυπουργός των Συντηρητικών, Ρίσι Σούνακ, στον Κυρ. Μητσοτάκη.

Συγκεκριμένα, ο Δημ. Παπαδημούλης είπε τα εξής:

Μετά την αποχώρηση

«Το να αποχωρείς από ένα κόμμα, που το συνδιαμόρφωσες πριν από δεκαετίες και το έχτισες πετραδάκι πετραδάκι είναι μια δύσκολη και οδυνηρή απόφαση. Και θέλω να σας θυμίσω ότι μαζί με το Γιάννη Δραγασάκη συντάξαμε και το κοινό πρόγραμμα πριν 35 χρόνια, που οδήγησε στη δημιουργία του βασικού πολιτικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου και ένωσε το κόμμα του Λεωνίδα Κύρκου με το κόμμα του Χαρίλαου Φλωράκη και τους πασοκογενείς της εποχής, Δρεττάκη, Λάζαρη κλπ. Δεν είναι εύκολο πράγμα, αλλά όσοι επιλέξαμε αυτό το δρόμο, γιατί θεωρούμε ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ με τον κύριο Κασσελάκη Πρόεδρο και την συγκεκριμένη ηγετική ομάδα, απέχει παρασάγγες από αυτό που χτίσαμε και συνδημιουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, κοιτάμε μπροστά. Δε θέλουμε έναν εμφύλιο με τον ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη, μας ενδιαφέρει η συγκρότηση μιας σοβαρής, μαχητικής, μοντέρνας, νεανικής στην ηγεσία της, Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Μας ενδιαφέρει ένα ευρύ ψηφοδέλτιο με συμμαχίες – και από το χώρο της οικολογίας και από το χώρο της Κεντροαριστεράς, που να πάει καλά στις Ευρωεκλογές. Και επίσης, μας ενδιαφέρει ένας φορέας της σύγχρονης Αριστεράς, ευρύχωρος, που να χωρά αριστερούς, οικολόγους, κεντροαριστερούς, προοδευτικούς και σοσιαλδημοκράτες.

Είμαι αισιόδοξος, επειδή βλέπω να υπάρχει ένα κενό στην αντιπολίτευση: Ο ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη συνεχίζει μια καθοδική πορεία που κατά τη γνώμη μου δε θα ανατραπεί και το ΠΑΣΟΚ έχει έλλειψη δυναμικής, αν συγκρίνει κανείς τα ”κέρδη” του με τις μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Το ζητούμενο είναι στις επόμενες εκλογές να ηττηθεί η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη.
Ο πήχης είναι να ξεκινήσουμε με ένα καλό βηματισμό, να καταγράψουμε ένα σημαντικό ποσοστό στις ευρωεκλογές και στην πορεία προς τις εκλογές να γίνουμε η βασική δύναμη της σύγχρονης Αριστεράς με κυβερνητικές φιλοδοξίες, που μαζί με συμμαχίες να μπορέσει να δώσει άλλη κυβέρνηση για τον τόπο στις επόμενες εθνικές εκλογές, μετά από τρία, τρεισήμισι χρόνια.

 

Νέος επικεφαλής και κοινοβουλευτική ομάδα

Θεωρώ σημαντικό ατού αυτής της προσπάθειας, χωρίς να υποτιμώ τις δυσκολίες, το γεγονός ότι έχει στην “καρδιά” της τη γενιά των σαραντάρηδων που ανέδειξε ο Αλέξης Τσίπρας στα υπουργικά συμβούλια, που βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα του κόμματος – Χαρίτσης, Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος κτλ, οι οποίοι έχουν πολύ καλή εικόνα και απήχηση με τη δουλειά τους, όχι μόνο για το κόμμα αλλά και για την πατρίδα μέσα από τα υπουργικά συμβούλια.

Ειδικά αυτά τα στελέχη θα σας έλεγα ότι ήταν οι πιο πιστοί “στρατιώτες” και συνεργάτες και πετυχημένοι υπουργοί του Τσίπρα. Mέσα στο κόμμα, αν κάποιος έπρεπε να τους ασκήσει κριτική, είναι για το αντίθετο: Ότι πολλές φορές έβλεπαν πράγματα όχι καλά, και δεν τα έλεγαν στον Αλέξη για να μην τον στενοχωρήσουν.

Στόχος αυτής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του επικεφαλής της, θα είναι η μαχητική, σοβαρή, αξιόπιστη αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτή είναι η πρώτη και η απόλυτη προτεραιότητα. Και νομίζω ότι δεν θα παρασυρθεί ο Αλέξης Χαρίτσης – το είδατε και από τις πρώτες συνεντεύξεις του από την Πέμπτη και μετά, σε μια λογική εμφύλιου ή προσωπικών και τοξικών αντιπαραθέσεων, με το κόμμα που αφήσαμε πίσω μας.

Πιστεύω ότι οι πολίτες αυτή τη στιγμή, που δεν θέλουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη γιατί βλέπουν να κάνει στραβά πράγματα ή να μην κάνει τίποτα ουσιαστικό – για την ανεργία για παράδειγμα, ή να έλεγε άλλα προεκλογικά και να κάνει άλλα μετεκλογικά για τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, θέλουν από την αντιπολίτευση -όπου υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα κενό- ουσία. Πρόταση, όχι εσωτερικό καυγά.
Φυσικά, αυτή η νέα κοινοβουλευτική ομάδα, ο νέος υπό διαμόρφωση φορέας, αν δέχεται επιθέσεις με ψέματα ή με συκοφαντίες, θα απαντά, αλλά έχοντας σταθερή μία κατεύθυνση: Δεν έχουμε προσωπικές διαφορές. Ίσα ίσα που υπάρχουν και σύντροφοί μας που μένουν στον ΣΥΡΙΖΑ -επί του παρόντος, εκτιμώ εγώ- με τους οποίους θέλουμε να κρατήσουμε καλή σχέση, γιατί αύριο οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούν.
Το ζητούμενο είναι μια προοδευτική εναλλακτική λύση με ισχυρή σύγχρονη Αριστερά. Και αυτός ο στόχος υπηρετείται αν αποφεύγεις τη λακκούβα του εμφύλιου και των τοξικών αντιπαραθέσεων και συγκεντρώνεις την προσοχή σου στο μετά, στο μέλλον, στο τι λες στον κόσμο και πώς αντιπολιτεύεσαι αποτελεσματικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

 

Ευθύνες και κριτική

Πιστεύω ότι την καθοριστική ευθύνη για την αρνητική τροπή, για το κύμα των αποχωρήσεων και για την ένταση μιας συνεχιζόμενης καθοδικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, την έχει η ηγετική ομάδα – ο Στέφανος Κασσελάκης και αυτοί που επέλεξε ο ίδιος να τον πλαισιώσουν: Παύλος Πολάκης, Τζάκρη, Αυγέρη, ο ναύαρχος, ο εξάδελφος του Αλέξη Τσίπρα κλπ.

Η νέα γενιά των σαραντάρηδων που ηγείται αυτής της νέας προσπάθειας απέφυγε όχι μόνο να κάνει χαρακτηρισμούς, αλλά ακόμη και να εμφανιστεί, επί δύο μήνες, σε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όποια κριτική άσκησε στον Στέφανο Κασσελάκη και στην νέα ηγετική ομάδα, την έκανε μέσα στα συλλογικά όργανα, παρότι δέχθηκε – αυτή η πλευρά, με πρώτη την Έφη Αχτσιόγλου, τόνους λάσπης – και στην προεκλογική περίοδο για την εκλογή προέδρου. Σας θυμίζω: το δήθεν SMS της Αχτσιόγλου στον Τσίπρα, που υποτίθεται ότι του έλεγε “παραιτήσου” και που διαψεύστηκε από τον ίδιο τον Τσίπρα, τις κατηγορίες ότι υπονόμευαν τον Τσίπρα – που το εντελώς αντίθετο συνέβαινε πραγματικότητα…
Και είμαι βέβαιος ότι ο Αλέξης Τσίπρας, από τον οποίο κρατώ ως σημαντικό τη μεγάλη του προσφορά στο να γίνουμε από κόμμα του 5% κυβέρνηση και την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και τη μεγάλη μείωση του χρέους χάρη στο μαξιλάρι και τη μείωση της φτώχειας και τη μείωση της ανεργίας… ο Αλέξης Τσίπρας, νομίζω, ότι δεν είναι δυνατόν να δέχεται συκοφαντίες εναντίον του ανθού του υπουργικού του συμβουλίου, γιατί αυτά τα στελέχη τίμησαν την κυβέρνηση και βοήθησαν τη χώρα και εννοώ τον Χαρίτση, τον Ηλιόπουλο, την Αχτσιόγλου και αυτά τα στελέχη, τα επέλεξε και τα ανέδειξε ο ίδιος.
Αντίθετα, βλέπω μια προσπάθεια από την ηγεσία Κασσελάκη και την ηγετική ομάδα, βαθμιαίας αλλά μεθοδικής “αποτσιπροποίησης” του κόμματος. Τι άλλο είναι η προσπάθεια να αμφισβητηθεί το θετικό του «μαξιλαριού», χωρίς το οποίο δεν θα μπορέσαμε, δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και να ελαφρύνουμε το χρέος;

 

Διχαστική ρητορική και τοξικότητα

Η εκτίμησή μου είναι – και θα φανεί στο μέλλον, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, ξεκινώντας από την ίδια την προεκλογική του καμπάνια προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος και συνεχίζοντας αμέσως μετά μια διχαστική ρητορική -πέμπτη φάλαγγα, αποστάτες, διασπαστές, “όποιος μου κάνει κριτική δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια” κλπ-  επεδίωξε, έσπρωξε προς την αποχώρηση και τη ρήξη. Σας λέω ως χαρακτηριστικό και την επιθετική αντιμετώπιση, μέσω λογαριασμών στα σόσιαλ μίντια, από υποστηρικτές του Κασσελάκη που συγκροτούν ένα μικρό “τοξικό στρατό” του Διονύση Τεμπονέρα, ο οποίος μένει στο κόμμα αλλά ασκεί το δικαίωμα της κριτικής, ζητώντας να τηρείται το καταστατικό.

Έχω την εκτίμηση ότι δεν τελείωσαν οι αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι εφόσον συνεχιστεί η πτωτική πορεία και αυτή η συμπεριφορά -αυταρχική, τοξική και διχαστική, τα “δεν με πολυνοιάζει το καταστατικό, τα συλλογικά όργανα, η δημοκρατική λογοδοσία, αλλά εγώ μόνος μου επικοινωνώ αδιαμεσολάβητα με τον λαό”-, τότε θα έχουμε και άλλες εξελίξεις.

 

Η τελευταία θητεία

Το έχω αποφασίσει εδώ και πολλά χρόνια, πριν καν τις εκλογές του 2019. Οι συνθήκες δεν αλλάζουν τον στόχο μου και τη δέσμευσή μου. Ολοκληρώνω σε λίγους μήνες, την τρίτη και τελευταία μου θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα περάσω στα μετόπισθεν, μακριά από αξιώματα και αιρετά  – Βουλή, Ευρωβουλή, αλλά και κομματικά -Κεντρική Επιτροπή κ.ά. Πιστεύω έμπρακτα στο “τόπο, στα νιάτα”. Το λέω γιατί αυτό είναι και μια απάντηση στο “όσοι φεύγουν ή έφυγαν ψάχνουν καρέκλες”. Εγώ, δίνω την καρέκλα μου γιατί πιστεύω ότι πρέπει να δίνουμε τόπο στα νιάτα και θα στηρίξω πολιτικά με όλες μου τις δυνάμεις τη νέα, υπό διαμόρφωση κοινοβουλευτική ομάδα.  Και επίσης, την προσπάθεια αυτός ο υπό διαμόρφωση φορέας της σύγχρονης Αριστεράς, να επιδιώξει με συμμαχίες τη συγκρότηση ενός μαχητικού ευρωπαϊκού ψηφοδελτίου που να πάει καλά στις ευρωεκλογές. Και είμαι αισιόδοξος.

Μήνυμα προς συντρόφους

Θέλω να πω στους συντρόφους και τις συντρόφισσες μου που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ, πολλούς από τους οποίους τους εκτιμώ και δεν είναι μέρος αυτής της ηγετικής ομάδας, ότι στο μέλλον, αυτοί της νεότερης γενιάς, με τη στήριξη και ημών των παλαιότερων, θα ξαναβρεθούν σε κάτι σύγχρονο, ευρύχωρο, αξιόπιστο και -προσέξτε με- σοβαρό. Γιατί αυτή τη στιγμή, εκτός από τη διαρκή μείωση του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις υπό την ηγεσία Κασσελάκη, υποβαθμίζεται και η αξιοπιστία του κόμματος.
Βλέπω σημάδια απαξίωσης, ανυποληψίας, τα οποία μας πονάνε και νομίζω ότι και πολλούς μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ τους προβληματίζουν…
Δεν τους αδικώ όσους δεν λένε πλέον το κόμμα “ΣΥΡΙΖΑ” αλλά “κόμμα Κασσελάκη”. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασελάκη απέχει παρασάγγας από τοn ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο διαμορφώσαμε και για τον οποίο αγωνιστήκαμε. Και πιστέψτε με, αυτό το νιώθει πάρα πάρα πολύς κόσμος.

 

Bρετανικό unfair

To unfair από τον κo Σούνακ, τον συντηρητικό πρωθυπουργό της Βρετανίας, πλήττει τις ελληνοβρετανικές σχέσεις. Σωστά δεν το αντιμετωπίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με μικροπολιτική. Νομίζω ότι αυτό δεν είναι μόνο πλήγμα προς τον Μητσοτάκη, είναι μια αρνητική συμπεριφορά προς τη χώρα. Και θέλω να πω ότι και εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο κάνουμε προσπάθεια οι ευρωβουλευτές εδώ και πολλά χρόνια, δεκαετίες, ανεξαρτήτως κομμάτων, όλοι μας, για την επιστροφή των μαρμάρων που η θέση τους είναι στην Ελλάδα – και βρίσκουμε ευήκοα ώτα. Το καλό είναι ότι και μέσα στη Μεγάλη Βρετανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι ισχυρό το κίνημα υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων. Άρα αυτός ο αγώνας συνεχίζεται και σε αυτά τα θέματα δεν χωρά μικροπολιτική.