Συνεντεύξεις
«Είμαι ευτυχής γιατί η Νέα Αριστερά έχει ένα άξιο άνθρωπο για επικεφαλής και μια γενιά νέων σε ηλικία στελεχών που έχει δοκιμαστεί με επιτυχία στα δύσκολα – Πιστεύω έμπρακτα στην ανανέωση και στο ‘τόπο στα νιάτα’»
Συνέντευξη στο Κανάλι της Βουλής (BINTEO)
Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο Κανάλι της Βουλής και την εκπομπή «Βουλής Βήμα» παραχώρησε ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής της Αριστεράς, Δημήτρης Παπαδημούλης. Απαντώντας στις ερωτήσεις της δημοσιογράφου Αλ. Κουλούρη, ο έλληνας Αντιπρόεδρος ανέφερε, μεταξύ άλλων:
Με έναν ευρωπαϊκό προϋπολογισμό της τάξης του 1% είναι αδύνατο να εκπληρωθούν οι στόχοι που έχει θέσει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση – Αυτή δεν είναι μόνο η θέση του Παπαδημούλη αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
«Σε μια Ευρώπη που αντιμετωπίζει όχι μόνο τις δεδομένες προκλήσεις αλλά και ολοένα και καινούργιες κρίσεις και απαιτήσεις, χρειάζεται ισχυρότερος προϋπολογισμός. Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις ανισότητες, την ενεργειακή κρίση, τις αρνητικές συνέπειες των πολέμων στην Ουκρανία και τώρα στη Γάζα, την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής και των νέων τεχνολογιών για να μην είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση ουραγός στη μάχη για την τεχνητή νοημοσύνη, για τις διαστημικές προκλήσεις, για να μπορέσει να προχωρήσει η περιφερειακή ανάπτυξη, για να μην την πληρώσουν οι πολιτικές συνοχής, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι. Αυτά ζητούν με μεγάλες πλειοψηφίες οι πολίτες στο Ευρωβαρόμετρο. Όλα τα παραπάνω, δεν είναι μόνο η σωστή θέση για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα αλλά υπηρετεί και τα εθνικά μας συμφέροντα.
Οι πολίτες ζητούν καλύτερη δημόσια παιδεία και καλύτερη δημόσια υγεία, καταπολέμηση των ανισοτήτων και να μην κοπούν, αλλά να αυξηθούν τα κονδύλια για τη μείωση των ανισοτήτων μέσω των πολιτικών συνοχής. Όλα αυτά δεν γίνονται χωρίς χρήματα. Γι’ αυτό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά από τους ‘’ευρω-τσιγκούνηδες του Βορρά’’ αφού κερδίζουν από την κοινή αγορά, να βάλουν πιο πολλά στο κοινό ταμείο και να αυξηθούν τα έσοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους ιδίους πόρους. Δηλαδή, από τη στιγμή που η ενιαία αγορά παράγει ένα τζίρο και επομένως χρήμα και αυτό φορολογείται, ένα μέρος από αυτά να πηγαίνει κατευθείαν στο Ευρωπαϊκό Ταμείο. Για να καταλάβετε, ο προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και είναι καρφωμένος στο 1% επί δεκαετίες τώρα. Ο προϋπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι 20% του αμερικανικού ΑΕΠ! Δε γίνεται έτσι».
Πληγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η δυστοκία στη λήψη αποφάσεων, συχνά την οδηγεί σε παράλυση – Λόγω της ανάγκης επίτευξης ομοφωνίας και κυνικών ανταγωνιστικών συμφερόντων, το Συμβούλιο συχνά καθυστερεί και αναβάλλει κρίσιμα θέματα και αποφάσεις
«Η Επιτροπή έχει κάνει μια πρόταση για την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά ακόμη στο Συμβούλιο δεν έχουν καταλήξει. Έχει ανοίξει ένα παράθυρο, αλλά δεν έχει κλείσει ακόμα τίποτα. Και το πρόβλημα εδώ μπαίνει από το φρένο που βάζουν οι κυβερνήσεις. Δεν είμαι αισιόδοξος και νομίζω ότι αυτή η αναβλητικότητα δεν θα οδηγήσει σε καλό συμβιβασμό στο τέλος. Η πρόταση της Επιτροπής, η οποία θα ήθελα είναι πιο τολμηρή, ‘’ροκανίζεται’’ συστηματικά από τους Γερμανούς, τους Ολλανδούς και τους ‘’ευρω-τσιγκούνηδες του Βορρά’’».
Να μην είμαστε ευρωπαϊστές αλά καρτ – Δεν έχω δει καμία ελληνική κυβέρνηση εδώ και πάνω από 15 χρόνια να χρησιμοποιεί το ‘’όπλο του βέτο’’, αντιθέτως χρησιμοποιείται περισσότερο από κυβερνήσεις τύπου Όρμπαν για να εκβιάζουν και να παίρνουν χρήματα παραβιάζοντας τους ευρωπαϊκούς κανόνες
«Το βέτο είναι η εύκολη λύση και ορισμένες φορές αυταπάτη. Στο ευρωπαϊκό πεδίο οι υποστηρικτές της ομοφωνίας σε όλα όσα υπάρχουν σήμερα και του να μην αλλάξει τίποτα είναι οι Πολιτικές Ομάδες της ακροδεξιάς και ο Όρμπαν σε επίπεδο κυβερνήσεων. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Φιλελεύθεροι, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι και ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς λένε ότι εάν θέλουμε περισσότερα λεφτά για τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τις πολιτικές συνοχής, τα κοινοτικά κονδύλια και εάν θέλουμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα, για το κλίμα, για τη μείωση των ανισοτήτων, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, πρέπει να προχωρήσουμε σε αλλαγές. Το ομοφωνία σε όλα σημαίνει παράλυση, εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πλούσιων και των ισχυρών που δεν θέλουν μια ισχυρή πολιτική ένωση που να μπορεί να αποφασίζει, να έχει γεωπολιτικό ρόλο, να έχει πιο πολλά λεφτά στο κοινό ταμείο, να κάνει πράγματα για τους πολίτες και θέλουν μόνο κοινή αγορά -δηλαδή το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Αυτό είναι αντίθετο με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποστηρίζουμε την ανάγκη να διευρυνθεί ο κατάλογος των θεμάτων που αποφασίζονται με αυξημένη πλειοψηφία, με την επιφύλαξη για εμάς τους Έλληνες ότι πρέπει να αφήσουμε στην άκρη για το ορατό μέλλον και για προφανείς λόγους (Τουρκία, πληγή της Κύπρου, εμπειρία των προηγούμενων εντάσεων), την εξωτερική πολιτική (συμπεριλαμβανομένων και των ζητημάτων που αφορούν τη διεύρυνση) και την άμυνα. Αλλά αν θέλουμε να γίνει κάτι καλύτερο για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και να μην το φορτώνεται μόνο η χώρα υποδοχής, πιστεύετε ότι θα συμφωνήσει ο Όρμπαν ποτέ σε αυτά που ζητάει η Ελλάδα; Ξέρετε ότι με αυτά τα κόλπα της ομοφωνίας έχουμε 27 διαφορετικές φορολογικές πολιτικές και το αποτέλεσμα είναι όλες οι μεγάλες πολυεθνικές να πηγαίνουν σε μια χώρα φορολογικό παράδεισο μέσα στην Ευρώπη – Ιρλανδία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο- και να πληρώνουν μηδέν φόρους ή σχεδόν μηδέν, ενώ ο ελεύθερος επαγγελματίας στην Ελλάδα και η μικρομεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα πληρώνει τα ‘μαλλιοκέφαλά’’ της.
Είμαι ικανοποιημένος διότι μέσα από τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βλέπω ότι έχουν αλλάξει προς το θετικότερο, σε πιο φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση, οι θέσεις όλων λίγο-πολύ των ελληνικών κομμάτων που ήταν παλιά πιο επιφυλακτικά και δέχονται να περάσουμε σε αποφάσεις όχι με ομοφωνία αλλά με αυξημένη πλειοψηφία σε μια σειρά θέματα που έχουν σχέση με οικονομική, κοινωνική, πολιτική, φορολογική πολιτική και δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία, περιβάλλον κ.λπ.».
Θετικό βήμα η τελευταία επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Χρειάζεται όμως διάρκεια σε ενέργειες και δηλώσεις – Ως Έλληνες, να κάνουμε γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις δικές μας κόκκινες γραμμές
«Είναι προτιμότερο να υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας και να μην υπάρχουν εντάσεις. Για λόγους οικονομικούς -να γλιτώνουμε λεφτά από εξοπλισμούς-, να πηγαίνει καλύτερα ο τουρισμός από το να έχουμε πόλεμο ή απειλές πολέμου που διώχνουν επενδύσεις. Αλλά από εκεί και πέρα, ας περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί το πράγμα. Διότι ο ίδιος ο Ερντογάν που ήρθε με αυτές τις δηλώσεις, πριν μερικούς μήνες έλεγε θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ. Το να μην έχουμε ένταση είναι καλό, πρέπει όμως να περιμένουμε να δούμε τη διάρκεια.
Από εκεί και πέρα, στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είμαστε πιο αυστηροί απέναντι στο καθεστώς Ερντογάν για τις απειλές σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου, για το έλλειμμα δημοκρατίας και σεβασμού του κράτους δικαίου, γι’ αυτά που κάνει στους Κούρδους. Γιατί; Διότι λειτουργούμε ανοιχτά και μας βλέπει όλος ο κόσμος, τι λέει και τι ψηφίζει ο καθένας και η καθεμία. Πίσω από κλειστές πόρτες στην Επιτροπή και ακόμη χειρότερα στο Συμβούλιο, η φιλοτουρκική άποψη είναι πιο ισχυρή με κυνικά συμφέροντα (επενδύσεις, πώληση όπλων). Ως Έλληνες, η έγνοια μας πρέπει να είναι να επηρεάζει την ευρωτουρκική ατζέντα περισσότερο η Αθήνα και όχι το Βερολίνο. Δεν συμβαίνει πάντα».
Σχεδόν 15 χρόνια τώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προσπαθώ να συνεχίσω την παράδοση του Λεωνίδα Κύρκου και του Μιχάλη Παπαγιαννάκη – Όχι απλώς μένουμε Ευρώπη, το ζήτημα είναι να γίνουμε Ευρώπη και η Ελλάδα να ανέβει από τα τελευταία σκαλιά της ΕΕ σε βιοτικό επίπεδο, αγοραστική δύναμη, κοινωνικό κράτος, δημόσια υγεία και παιδεία
«Να είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να παλεύουμε να εκπροσωπούνται καλύτερα τα δικά μας συμφέροντα εντός. Γιατί -και με πονάει αυτό που σας λέω- πολλές χώρες φτωχότερες από εμάς που μπήκαν δεκαετίες μετά από την Ελλάδα, μας έχουν ξεπεράσει. Κι εμείς είμαστε πια μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μεγάλες ανισότητες κοινωνικές, πολύ πιο πίσω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία, σεβασμό του κράτους δικαίου, ελευθερία του Τύπου. Δεν μου αρέσει να ακούω, απλώς μένουμε Ευρώπη. Το ζήτημα είναι να γίνουμε Ευρώπη και η Ελλάδα να ανέβει σκαλιά μέσα στην Ευρώπη σε θέματα που οι Έλληνες πολίτες ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν είναι ευχαριστημένοι».
Πιστεύω έμπρακτα στην ανανέωση και στο ‘’τόπο στα νιάτα’’
«Την απόφαση μου την έχω πάρει από το 2017, πριν τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Πιστεύω ότι η Αριστερά εάν θέλει να γίνει πιο σοβαρή, πιο αξιόπιστη, πιο ελκυστική, πρέπει να δώσει πρωτοβουλία στις νεότερες γενιές. Για να πάμε μπροστά, χρειαζόμαστε νέους αλλά και δοκιμασμένους. Να σας το πω όπως το νιώθω: Εγώ έχω μάθει από τα 18 μου, σε μια ανανεωτική Αριστερά όπου ένας νέος άνθρωπος έρχεται και λέει ‘’ήρθα, πείτε μου πώς μπορώ να προσφέρω, τι να κάνω, να δοκιμαστώ για να βοηθήσω’’».
Ευτυχής γιατί η Νέα Αριστερά έχει ένα άξιο άνθρωπο για επικεφαλής και μια γενιά νέων σε ηλικία στελεχών που έχει δοκιμαστεί με επιτυχία στα δύσκολα
«Βλέπω μια παντοδύναμη κυβέρνηση και ένα κενό στη δημοκρατική προοδευτική αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο με τη νέα του ηγεσία και τη νέα του ηγετική ομάδα και δεν βλέπω δυνατότητες ανάκαμψης. Το ΠΑΣΟΚ, παρά τη μεγάλη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να εισπράξει με την πολιτική του και την ηγεσία του. Για τη Νέα Αριστερά υπάρχει μια πρόκληση να ανταποκριθεί. Για να το πετύχει αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά, σοβαρότητα, αξιοπιστία, πρόγραμμα. Το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει, δεν είναι μόνο οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές. Είναι χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα που διαρκώς πληθαίνουν. Εκτιμώ ότι αυτή η αιμορραγία δυνάμεων από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, μελών, στελεχών, ψηφοφόρων, θα συνεχιστεί. Σας παραπέμπω και στις πρόσφατες δηλώσεις του σεβαστού σε μένα Γιάννη Δραγασάκη -μαζί δημιουργήσαμε το κοινό πρόγραμμα 35 χρόνια πριν, που οδήγησε στη δημιουργία του Συνασπισμού.
Είμαστε σε μια περίοδο ανακατατάξεων και ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου. Οι ευρωεκλογές είναι το πρώτο τεστ. Θα επιδιώξουμε το ευρωψηφοδέλτιο μας να είναι ακόμη ευρύτερο από το κόμμα της Νέας Αριστεράς και να συμπεριλάβει και συμμαχικές δυνάμεις. Μεταξύ Νέας Αριστεράς και Πέτρου Κόκκαλη, γίνονται σοβαρές και προχωρημένες συζητήσεις. Η εκτίμησή μου είναι ότι η Νέα Αριστερά όχι μόνο θα εκλέξει ευρωβουλευτή, αυτό το θεωρώ σίγουρο. Εκτιμώ ότι είναι απολύτως εφικτό να εκλέξει ευρωβουλευτές»
Παρά τις δυσκολίες της πρώτης περιόδου, η Νέα Αριστερά θα έχει ανοδική πορεία – Στόχος μας η διαμόρφωση μιας προοδευτικής εναλλακτικής που να μπορεί να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση του τόπου στις επόμενες εθνικές εκλογές
«Θα πρέπει να περιμένουμε μετά τις γιορτές για τις πρώτες μετρήσεις για το πού βρίσκεται και τις οποίες θα μπορούμε να τις πάρουμε ως αφετηρία. Εκτιμώ, ελπίζω και θα συμβάλλω από τα μετόπισθεν στο να έχει μια ανοδική πορεία. Ο πρώτος στόχος είναι η νέα Αριστερά να συγκροτηθεί ως ένα κόμμα ευρύχωρο και ανοιχτό, όχι μόνο στον αριστερό, αλλά και στον οικολόγο και στον κεντροαριστερό και στον προοδευτικό πολίτη, στηριγμένο σε πρόγραμμα και δημοκρατική λειτουργία».
Είμαι εναντίον των εμφύλιων αντιπαραθέσεων, ανταγωνισμός και αντιπαράθεση ναι, αλλά εμφύλιος όχι
«Οι σχέσεις μου με τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Έλενα Κουντουρά και Κώστα Αρβανίτη, είναι καλές. Εκλέχτηκα πρώτος σε ψήφους ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαι ο μόνος που είναι από την ίδρυση του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ και στο τέλος της θητείας μου έχω μια έγνοια και μια ευθύνη να έχω καλές σχέσεις και συνεργασία, γιατί εκπροσωπούμε και την πατρίδα μας. Καλές σχέσεις έχω με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και με το Νίκο Παπανδρέου, δεν θα έχω με τους συναδέλφους που είμασταν στην ίδια λίστα;»
Έχω τη δυνατότητα να λέω στον Αλέξη Τσίπρα αυτά που πιστεύω χωρίς τη μεσολάβηση δημόσιων συνεντεύξεων
«Πάντα έχω επαφή με τον Αλέξη Τσίπρα. Τον ξέρω δεκαετίες, από την εποχή που ήταν επικεφαλής της νεολαίας του Συνασπισμού, και τον έχω στηρίξει όσο λίγοι, τόσο στις μάχες που δώσαμε για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του 5% κυβερνητική δύναμη, όσο και στα δύσκολα χρόνια της διακυβέρνησης».
Καθόλου ελκυστικό να μην ξεκολλάει κάποιος από την καρέκλα και να πρέπει να φτάσει έως τα βαθιά γεράματα – Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα είμαι απλός υποστηριχτής μακριά από αιρετά δημόσια αξιώματα, είτε κομματικά είτε κοινοβουλευτικά
«Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, επειδή διαβάζω αριστερά και δεξιά, μην κοιτάτε που λέει ο Παπαδημούλης ότι θα φύγει και θα περάσει στα μετόπισθεν. Υπάρχουν τζάκια και άνθρωποι που κληρονόμησαν μια έδρα από τον πατέρα τους, τον θείο τους. Υπάρχουν όμως και άλλοι που το έχουν δει διαφορετικά το πράγμα και πιστεύουν ότι καλό είναι κάποια στιγμή να περνάμε στα μετόπισθεν. Δεν θα πάψω να είμαι ενεργός πολιτικά. Μπορείς να υπηρετείς κάποιες αξίες και ιδέες και μακριά από αξιώματα. Βλέπετε ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει εντονότερη ροπή προς την ανανέωση. Το θέμα είναι να μπαίνουν μπροστά άνθρωποι που να είναι νέοι σε ηλικία και να φέρνουν και φρέσκο αέρα σε ιδέες και σε πρακτικές. Να μην είναι απλώς ‘νεό-γεροι’».
Δείτε ολόκληρη την συνέντευξη στο ακόλουθο link:
